Wprowadzenie typu obciążenia Woda stojąca umożliwia symulację oddziaływań deszczu na powierzchnie wielokrotnie zakrzywione, z uwzględnieniem przemieszczeń według analizy dużych odkształceń.
Ten numeryczny proces analizy deszczowej analizuje przypisaną geometrię powierzchni i określa, które składowe wody deszczowej spływają, a które gromadzą się w postaci kałuży (kieszeni wodnych) na powierzchni. Rozmiar kałuży powoduje wówczas odpowiednie obciążenie pionowe do analizy statyczno-wytrzymałościowej.
Funkcja ta jest przeznaczona do analizy w przybliżeniu poziomych geometrii dachów membranowych pod obciążeniem deszczem.
W tym przypadku projektowanie spoin staje się dziecinnie proste. Dzięki specjalnie opracowanemu modelowi materiałowemu „Ortotropowy | Plastyczny | Spoina (Powierzchnie)" można obliczyć wszystkie składowe naprężenia w sposób plastyczny. Naprężenie Tprostopadłejest również rozpatrywane w sposób plastyczny.
Korzystanie z tego modelu materiałowego umożliwia realistyczne i ekonomiczne projektowanie spoin.
Jak już wiesz, po pomyślnym zakończeniu obliczeń wyniki przypadku obciążenia w Analizie modalnej są wyświetlane w programie. W ten sposób można od razu zobaczyć pierwszy kształt drgań w postaci graficznej lub w postaci animacji. Można również łatwo dostosować sposób wyświetlania standaryzacji postaci własnych. Można to zrobić bezpośrednio w nawigatorze Wyniki, w którym dostępna jest jedna z czterech opcji wizualizacji kształtów drgań dostępnych dla wyboru:
Skalowanie wartości wektora kształtu postaci uj na 1 (uwzględnia tylko składowe przesunięcia)
Wybór maksymalnej translacyjnej składowej wektora własnego i ustawienie jej na 1
Uwzględnienie całego wektora własnego (wraz z komponentami obrotu), wybór maksimum i ustawienie go na 1
Ustawienie masy modalnej mi dla każdego kształtu drgań na 1 kg
Szczegółowe informacje na temat ujednolicenia postaci drgań własnych można znaleźć w instrukcji online .
Czy oprócz obciążeń statycznych chcesz uwzględnić również inne obciążenia jako masy? Program umożliwia to dla obciążeń węzłowych, prętowych, liniowych i powierzchniowych. W tym celu podczas definiowania obciążenia należy wybrać typ Obciążenie masą. Dla takich obciążeń należy zdefiniować masę lub składowe masy w kierunkach X, Y i Z. W przypadku mas węzłowych można dodatkowo zdefiniować momenty bezwładności X, Y i Z w celu modelowania bardziej złożonych punktów mas.
Dostępnych jest kilka opcji definiowania mas dla analizy modalnej. Masy od ciężaru własnego są uwzględniane automatycznie, natomiast obciążenia i masy można uwzględnić bezpośrednio w przypadku obciążenia typu analiza modalna. Potrzebujesz więcej opcji? Należy wybrać, czy obciążenia pełne mają być uwzględniane jako masy, składowe obciążenia w globalnym kierunku Z, czy tylko składowe obciążenia w kierunku siły ciężkości.
Program oferuje dodatkową lub alternatywną opcję importu mas: Ręczna definicja kombinacji obciążeń, począwszy od których masy są uwzględniane w analizie modalnej. Wybrałeś normę obliczeniową? Następnie można utworzyć sytuację obliczeniową typu Kombinacja mas sejsmicznych. W ten sposób program automatycznie oblicza sytuację masową dla analizy modalnej zgodnie z preferowaną normą obliczeniową. Innymi słowy: Program tworzy kombinację obciążeń na podstawie współczynników kombinacji wstępnie ustawionych dla wybranej normy. Zawiera on masy użyte do analizy modalnej.
Przypadki obciążeń typu Analiza spektrum odpowiedzi zawierają wygenerowane obciążenia równoważne. Po pierwsze, udziały modalne muszą zostać nałożone na siebie z regułą SRSS lub CQC. W takim przypadku można wykorzystać wyniki podpisane na podstawie dominującego kształtu drgań.
Następnie składowe kierunkowe oddziaływań sejsmicznych są łączone z regułą SRSS lub regułą 100%/30%.
W ustawieniach analizy modalnej należy wprowadzić wszystkie dane, które są niezbędne do określenia częstotliwości drgań własnych. Są to na przykład kształty mas i solwery wartości własnych.
Rozszerzenie Analiza modalna określa najniższe wartości częstości drgań własnych konstrukcji. Liczbę wartości własnych można dostosować lub określić automatycznie. Należy zatem osiągnąć efektywne współczynniki masy modalnej lub maksymalne częstotliwości drgań własnych. Masy są importowane bezpośrednio z przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń. W takim przypadku istnieje możliwość uwzględnienia masy całkowitej, składowych obciążenia w globalnym kierunku Z lub tylko składowej obciążenia w kierunku siły ciężkości.
Dodatkowe masy w węzłach, liniach, prętach lub powierzchniach można zdefiniować ręcznie. Ponadto można wpływać na macierz sztywności poprzez import sił osiowych lub modyfikacji sztywności z przypadku obciążenia lub kombinacji obciążeń.
Po zakończeniu obliczeń wyniki są uporządkowane w sposób przejrzysty. W ten sposób program wyświetla maksymalne naprężenia i stopnie naprężeń posortowane według przekroju, pręta/powierzchni, bryły, zbioru prętów, położenia x itd. Oprócz wartości wyników w formie tabelarycznej rozszerzenie wyświetla również odpowiednią grafikę przekroju z punktami naprężeniowymi, wykresem naprężeń i wartościami. Stopień wykorzystania można odnieść do dowolnego rodzaju naprężenia. Aktualnie wybrana lokalizacja na elemencie zostanie wyróżniona na modelu analitycznym w programie RFEM/RSTAB.
Oprócz oceny tabelarycznej program oferuje jeszcze więcej. Naprężenia i stopnie wykorzystania można również sprawdzić graficznie na modelu w programie RFEM/RSTAB. Istnieje możliwość indywidualnego dostosowania kolorów i wartości.
Wyświetlanie wykresów wyników dla pręta lub zbioru prętów umożliwia dokładną ocenę. Dla każdego miejsca obliczeniowego można otworzyć odpowiednie okno dialogowe, w którym można sprawdzić odpowiednie do obliczeń właściwości przekroju i składowe naprężeń w dowolnym punkcie naprężeniowym. Na koniec istnieje możliwość wydrukowania odpowiedniej grafiki wraz ze wszystkimi szczegółami obliczeń.
Planowanie z wykorzystaniem prętów jest również ułatwione w programach ze względu na specyficzne funkcje. Pręty można rozmieścić mimośrodowo, podeprzeć na podłożu sprężystym lub zdefiniować jako połączenia sztywne. Zbiory prętów umożliwiają łatwe przyłożenie obciążenia do kilku prętów. W programie RFEM można również zdefiniować mimośrody powierzchni. Tutaj można przekształcić obciążenia węzłowe i liniowe na obciążenia powierzchniowe. W razie potrzeby można podzielić powierzchnie na składowe powierzchni, a pręty na powierzchnie.
Po zakończonych obliczeniach, maksymalne naprężenia oraz stopnie wytężenia są wyświetlane wg przekrojów, prętów/powierzchni, zbiorów prętów lub położenia x wzdłuż elementu. Oprócz wartości wyników w formie tabelarycznej wyświetlana jest również odpowiednia grafika przekroju z punktami naprężeniowymi, wykresem naprężeń i wartościami. Stopień wytężenia można wyznaczyć w odniesieniu do dowolnego rodzaju naprężenia. Aktualnie wybrana lokalizacja na elemencie zostanie wyróżniona na modelu analitycznym w programie RFEM/RSTAB.
Ponadto wszystkie wyniki modułu RF-/STEEL można wyświetlać w oknie roboczym programu RFEM/RSTAB. Istnieje możliwość indywidualnego dostosowania kolorów wyświetlania wykresów oraz wartości.
Wykresy pokazujące rozkład wyników na pręcie lub zbiorze prętów pozwalają na szczegółową ocenę wyników. Ponadto można otworzyć odpowiednie okno dialogowe dla każdej lokalizacji, aby sprawdzić właściwości przekroju i składowe naprężeń w dowolnym punkcie naprężeniowym. Można wydrukować odpowiadającą temu grafikę wraz ze wszystkimi szczegółami dotyczącymi sprawdzanych warunków nośności.
W oknie wprowadzania danych wymagane są wszystkie dane niezbędne do określenia częstotliwości drgań własnych, takie jak kształty masy i solwery wartości własnych.
Moduł dodatkowy RF-/DYNAM Pro-Natural Vibrations określa najniższe wartości własne konstrukcji. Liczbę wartości własnych można dostosować. Masy są importowane bezpośrednio z przypadków obciążeń lub kombinacji obciążeń (z opcjonalnym uwzględnieniem mas całkowitych lub składowej obciążenia w kierunku siły ciężkości).
Dodatkowe masy można zdefiniować ręcznie w węzłach, liniach, prętach lub powierzchniach. Ponadto można kontrolować macierz sztywności poprzez import sił normalnych lub modyfikacji sztywności z przypadku obciążenia lub kombinacji.
Analiza obciążeń zastępczych generuje przypadki obciążeń i kombinacje wyników. Przypadki obciążeń zawierają wygenerowane obciążenia zastępcze, które są następnie sumowane w kombinacjach wyników. Po pierwsze, przypadki obciążeń są nakładane z regułą SRSS lub CQC. Wyniki z określonym zwrotem mogą być wyświetlane w oparciu kształt dominującej postaci drgań własnych
Następnie składowe kierunkowe oddziaływań sejsmicznych są łączone z regułą SRSS lub regułą 100%/30%.
Dzięki integracji RF-/DYNAM Pro z RFEM/RSTAB, można uwzględnić numeryczne i graficzne wyniki z RF-/DYNAM Pro - Forced Vibrations w globalnym raporcie. Ponadto wszystkie opcje programu RFEM umożliwiają wizualizację graficzną.
Wyniki analizy przebiegu czasowego są wyświetlane na monitorze przebiegu czasowego. Wszystkie wyniki są wyświetlane w funkcji czasu. Wartości numeryczne można eksportować do aplikacji MS Excel.
W przypadku analizy przebiegu czasowego można wyeksportować wyniki poszczególnych kroków czasowych lub odfiltrować najbardziej niekorzystne wyniki wszystkich kroków czasowych.
Analiza spektrum odpowiedzi generuje kombinacje wyników. Wewnętrznie składowe składowe modalne i składowe kierunkowe oddziaływań sejsmicznych są łączone.